Kris Ogugua

Sinds mei 2017 woon ik in Luxwoude. Dat is wel even anders dan Groningen, waar ik daarvoor 15 jaar heb gewoond. Opsterland doet mij herinneren aan de omgeving waar ik ben opgeroeid in Afrika. Daar woonden we met de hele familie bij elkaar in de buurt, op het platteland. En was gemeenschapszin aan de orde van de dag. Je staat er niet alleen voor. We doen alles samen, want samen weet je meer en kun je meer bereiken. Jij hebt niet alles, maar met hulp van de buren komt je er wel. Dat herken ik ook in Luxwoude. En maakt dat ik mij hier heel erg thuis voel en tot rust kan komen.

Dit motiveert mij in het denken over diversiteit waarbij er sprake is van bundelen van kracht. We leven nu eenmaal in een participatie samenleving waar iedereen mee mag doen. Als iedereen nou echt mee gaat doen en brengt eigen kwaliteit(en) mee dan staan we samen sterker. Doe mee, laat je stem horen. Een samenleving waar het wij-gevoel heerst spreek mij zeer aan daarom zeg ik “meer wij en minder ik”. Met zijn allen de schouders eronder, zo bereiken we meer dan wanneer we bezig zijn met jij-ik en ik-jij.

Ik ben een afgestudeerd social worker (Maatschappelijk Werk en Dienstverlening). Ik werk momenteel als een pedagogisch medewerker in de crisisopvang voor jongeren van 12 tot 18 jaar en daarnaast in een Kamer Wooneenheid voor alleenstaande minder jarige vluchtelingen.

Ik heb jaren lang fanatiek gevoetbald. Dat probeer ik weer op te pakken bij vv Langezwaag. Ik deed vroeger ook aan hardlopen maar dat komt tegenwoordig niet zo vaak meer van. Vlak voordat ik in Luxwoude kwam wonen heb ik een racefiets gekocht. Het is mijn ambitie om de Elfstedentocht dit jaar te gaan fietsen. Klusjes doen rondom en in het huis zijn ook bezigheden die ik graag doe in mijn vrije tijd.