Verslag discussieavond met John Kerstens

John vertelt eerst wie hij is, waar hij vandaan komt en hoe hij voor de PvdA in de 2^E kamer terecht is gekomen. Hierna hebben we nog even over de stand van zaken gesproken m.b.t. Bed,Bad,Brood, hoe verder met uitgeprocedeerde asielzoekers, hetgeen ten tijde van dit schrijven een hekel punt is tussen de beide coalitiepartijen.

John zit in de 2^e kamer t.a.v. Sociale Zaken & Werkgelegenheid. De afgelopen tijd is hij bezig met de normering van van de topinkomens waarbij de insteek is dat een ieder die een hoge positie bekleed in de publieke sector, terug zou moeten naar het salaris van een Minister. Daarnaast zien we dat mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt ook hun eigen verantwoordelijheid moeten nemen m.b.t. zelfontwikkeling en sociale contacten. Hetgeen moelijker wordt wanneer je een beperking hebt of langdurig werkeloos bent.

Het UWV moet op mensen geen stempel zetten welke doorslaggevend is voor een mogelijke uitkering.

De werkgevers moeten zich maatschappelijk verantwoord opstellen en mensen met een beperking of langdurig werkelosen een kans geven om iets op de arbeidsmarkt te kunnen betekenen. Vanuit de politiek is vastgesteld dat er in ieder geval 125.000 mensen weer aan de slag moeten, waarbij de Overheid zelf zorg moet dragen om 25.000 banen te creëren voor deze mensen.We zien dat het UWV moeite heeft om haar taken uit te voeren, aan de ene kant is er door de politiek gigantisch bezuinigd aan de andere kant vragen we maatwerk van het UWV. We vinden dat het UWV is een uitkeringsfabriek geworden. Alles gaat online è via een website hetgeen voor velen vrij ontoegankelijk is.

We moeten het wergevers zo gemakkelijk en aantrekkelijk mogelijk maken om deze 125.000 mensen aan het werk te krijgen. Dit moet door een zo laag mogelijke drempel te creëren. Hierbij valt o.a. te denken aan loonkosten subsidie, no risk polissen (omdat men denkt dat deze mensen vaker ziek zijn.)

Daar waar gemeenten afspraken maken met commerciële uitzendorganisaties, moeten deze wel zekerheid en perspectief bieden. In principe moeten ze gedetacheerd worden i.p.v. een flex-contract te krijgen.

De Gemeenten hebben een controlerende rol bij: Participatiewet, Langdurige zorg , Wajong

De kern van deze wetten nu de rol bij de gemeenten ligt zou moeten zijn, wat kan iemand en wat wil iemand het geen een andere benadering is dan iemand verplichten. Daar waar de gemeenten de regie hebben/krijgen, mogen ze hun kerntaken niet over de schutting gooien. De keuze waarop het geld wordt ingezet moet door de gemeenten gemaakt worden. De keuzes hierbij zijn bijzonder ingewikkeld waarbij begeleiden beter is dan uitkeren. Deze visie wordt over het algemeen gedeeld door iedereen, alleen het tempo waarin zou beter kunnen De betrokkenheid van de betreffende ambtenaar moet groot zijn, er moet hulp geboden worden i.p.v. dat het boekhouders zijn en alleen maar op de centen letten.

Deze ( nieuwe ) ambtenaar moet creatief en betrokken zijn en continue op zoek naar verbinding en samenwerking, waarbij het belangrijk is dat ze de betrokkenen kennen en daarbij weten wat ze kunnen en willen. Ze willen wel maatwerk leveren, hier is echter wel een cultuuromslag voor nodig. Ambtenaren die jaren binnen de lijntjes moesten werken en zich aan regels hebben moeten houden, zie je niet in korte tijd ruimte zoeken om dergelijk maatwerk te leveren. Hier moet richting en ruimte worden geboden. De mens moet centraal staan en niet in hokjes geplaatst worden door UWV en/of Gemeenten. Gemeenten hebben de plicht om naar de persoonlijke omstandigheden te kijken, ze kunnen iemand desnoods vrijstellen van het UWV.

Mensen met een SW-indicatie behouden hun rechten, op basis van hun CAO moet het minimumloon worden uitbetaald. Het basisinkomen is niet de oplossing voor ale kwalen en klinkt aantrekkelijker dan het is. Wanneer je bevoorbeeld vanuit de bijstand tijdelijk werk gaat/moet doen en vervolgens weer in de bijstand komt, kan het zijn dat je slechter uit bent dan voor het tijdelijke werk. Bovenstaand moet aangepakt worden, hiernaast moeten fraudeurs ook stevig aangepakt worden, hierbij moet het verschil gemaakt worden tussen mensen die moedwillig frauderen en mensen die tussen de bomen het bos niet meer zien.

Er wordt verder een opmerking gemaakt dat het ontbreekt aan visie richting Onderwijs, Innovatie en middelen om meer werkgelegenheid kan bewerkstelligen. Dit zou kunnen door een herziening van het belastingstelsel. Verlaging van de belasting op arbeid, werkgeverslasten lager waardoor de wernemer meer loont krijgt en verhoging van de belasting op goederen. Er moet een totaalpakket op tafel komen te liggen waar vanuit een visie wordt gedacht en gehandeld i.p.v. korte termijn acties.

Rond 21.00 uur wordt de bijeenkomst met John Kerstens gesloten door de voorzitter, waarop deze hem terug brengt naar Heerenveen. Joukje neemt zijn taak over. De aanwezigen uiten hun zorg m.b.t. het voortbestaan van Caparis. We zien nu dat een ieder een tijdelijk dienstverband heeft hetgeen weer vooruit geschoven is. Dit veroorzaakt onduidelijkheid en zorg bij de werknemers. De wens van de aanwezigen is om de krachten van de verschillende gemeenten te bundelen en met één PvdA-standpunt naar buiten te komen. De Staten zouden hier ook een prominentere rol in kunnen spelen. Decentraliseren vereist een andere opstelling, wat willen wij als PvdA met Caparis waarbij een gezamenlijke boodschap uitgedragen moet worden i.pv. dat iedere gemeente dit individueel gaat doen.

Wat doen wij met de vrijheid die de Gemeenten hebben, wat is het standpunt van de PvdA. Hierbij wordt gerefereerd aan “Van Waarde”

Algehele opmerkingen over deze avond was dat het een waardevolle invulling was. Joukje vraagt een ieder om een evaluatie formulier in te vullen waarna ze de bijeenkomst sluit.